Marjolein Bastin

Dat Marjolein van de natuur houdt spreekt voor zich.  Geluk voor Marjolein is een wandeling door het bos, vogels kijken in de duinen, een tocht door de weilanden of schelpen zoeken op het strand.  Voor Marjolein zijn juist de kleinste details die ze tijdens een wandeling observeert fascinerend.  Het feit dat veel mensen deze kleine taferelen in hun directe omgeving over het hoofd zien is voor Marjolein een belangrijke bron van inspiratie deze details juist te tekenen. 

Marjolein is verliefd op het konijntje langs het schelpenpad op Ameland, op de pimpernel die groeit in de Zwitserse bergweiden, op de kwikstaart die haar jongen voert onder het strodak, en de Amerikaanse wasbeer die ’s nachts het vogelhuis leeg rooft.  Deze fascinatie met het hele kleine stukje aarde om haar heen begon al toen ze nog maar een paar jaar oud was.  In de tuin van haar ouders John en Pia Uit den Bogaard in Loenen aan de Vecht lag Marjolein vaak op haar buik van alles om zich heen te genieten: de gele, vet glanzende speenkruidbloemetjes aan de slootkant, kroos op het water waar eenden zwarte voren in trokken, de bloementuin, het laantje naar de Vecht omzoomd door appel- en perenbomen.  Marjolein had al gauw in de gaten dat als je goed genoeg observeert er steeds meer blijkt te gebeuren.

Toen Marjolein negen jaar oud was verhuisde de familie, inmiddels uitgebreid met een tweede dochter Babette, naar de Veluwe.  Haar vader, auteur o.a. van de geliefde serie “Swiebertje” boeken, was benoemd tot hoofdredacteur van de N.C.R.V. gids en dus kreeg Marjolein een geheel nieuwe wereld te zien.  Andere planten, andere vogels, andere geuren, de droge zandgrond, opnieuw een ontdekkingsreis.  Zittend op de grond zag ze geheel nieuwe taferelen: zwarte mestkevers die moeizaam konijnenkeutels naar hun gangen sjouwen, groene loopkevers rennend door het mulle zand, hagedissen en hazelwormen op jacht naar insecten tussen de heipollen.

Het is duidelijk dat Marjolein altijd een sterke band gevoelt heeft met alles wat groeit en bloeit, vliegt en kruipt.  Deze band, gekoppeld met de behoefte die met anderen te delen, motiveerde Marjolein om te beginnen met tekenen.  Eerst om haar moeder te laten zien wat er zich allemaal in haar eigen tuin afspeelde, later om dezelfde fascinatie met miljoenen andere mensen te delen.

Na de Academie voor Beeldende Kunst in Arnhem (waar ze haar man Gaston leerde kennen) heeft Marjolein voor verschillende reclamebureaus en uitgeverijen gewerkt.  Deze periode was voor Marjolein een drukke tijd waarin ze weinig tijd had de geliefde natuur om haar heen te tekenen.   In 1974 begon Marjolein echter haar samenwerking met het tijdschrift Libelle, dat haar in 1980 de vrijheid gaf om haar enthousiasme over de natuur te vertalen in een rubriek die nu al ruim dertig jaar iedere week in het tijdschrift verschijnt.  Iedere rubriek is een kijkje in het hart van Marjolein, die op haar beurt probeert mensen te laten zien wat er in de achtertuin zoal te zien is, als je maar de tijd neemt om te kijken.

Vanaf het begin van de negentiger jaren wordt er ook in Amerika intensief van Marjolein’s tekeningen genoten.  De samenwerking met verschillende bedrijven in Amerika heeft er voor gezorgd dat er een geheel nieuwe wereld voor Marjolein openging.  Zoals haar eerste ontdekkingsreis op de Veluwe waren ook de bezoeken aan Amerika een enorme bron van inspiratie.  Gewapend met haar tomeloze enthousiasme is Marjolein de Amerikaanse natuur op haar unieke wijze gaan tekenen.  Ondanks het feit dat het land zo groot is zoekt Marjolein het intieme op in haar directe omgeving.  Ze laat zien dat achter de weidse landschappen van Amerika kleine rijkdommen verborgen zijn, en juist die zijn fascinerend en de moeite van het bekijken waard.  “Onbekende vogels, nieuwe bloemen, vreemde vlinders – ik moest weer helemaal van voren af aan beginnen, alles moest ik opzoeken!  En nu wil ik de schoonheid van Amerika weer delen met al mijn Nederlandse vrienden, net zoals ik mijn Amerikaanse vrienden weer laat zien hoe mooi de Nederlandse natuur is.”

Haar passie voor het natuurlijke schouwspel is van een universeel karakter dat mensen over de hele wereld aantrekt.  Marjolein’s werk is inmiddels te vinden op kaarten, kalenders, servies, beddengoed, cadeau artikelen en nog vele andere producten.  Voor Marjolein blijft er echter maar één ding van belang: iedere dag vanachter haar bureau de wonderbaarlijke wereld om haar heen te mogen tekenen.